یوسف در پایتخت<\/h1>
| یوسف گم گشته باز آید به تهران غم مخور |
| بعد گشت ساری و قزوین و سمنان غم مخور |
| گر نداری خانه ای یا همسری دل بدمکن |
| روز و شب هم گر نداری تکه ای نان غم مخور |
| گر برنده می شوی بین الملل یا هر کجا |
| چون تو را دادند کادو پارچ و لیوان غم مخور |
| دور گردون گر دو روزی بر مراد تو نرفت |
| دایما یکسان بماند حال دوران غم مخور |
| هان مشو نومید از استخدام و کار دولتی |
| باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور |
| گر که بنیاد تو را آمد طلبکار برکند |
| فوق فوقش می روی آخر به زندان غم مخور |
| در بیابان گر که پیدا می کنی تو مسکنی |
| سرزنشها گر کند صاحب بیابان غم مخور |
| گر چه کنکور بس خطرناک است و مقصد ناپدید |
| با لیسانست هم تو بیکاری به قرآن غم مخور |
| حافظا شرمنده گر براین غرل دستی زدم |
| می دهم این شعر را اینجا به پایان غم مخور |
معصومه پاکروان
تلوزیون چه چیز با حالی است!<\/h2>
| مثل پیوند غرب با شرق است |
| شاعری که مهندس برق است! |
| فارغ از کشف واژه های بدیع |
| عاجزم از قواعد تقطیع |
| نه که یک ذره می شود بارم |
|
اختیارات شاعری دارم! |
| چون بلد نیستم به وقت عمل |
| هیچ بحری به غیر بحر رمل! |
| گرچه عنوان شاعری شیک است |
| مدرک من الکترونیک است |
| چند باری نوشته ام پروژه |
| وصف ابرو و خال و خط و مژه |
| جای تحقیق آزمایشگاه |
| چند تا شعر می نویسم ماه |
| طبع انگشت های من سرد است |
| بارالها دلم پر از درد است! |
| گوش کن ای الهه طناز |
| نه غلط گفتم ای الهه ناز! |
| وقت اخبار بیست و سی شده است |
| ای خدا، جان هر کسی شده است، |
| هی قضاوت نکن از این اول |
| بنشین گوش کن بگو ایول! |
| واقعا غیراز این که کم کارم |
|
من از ایشان چه چیز کم دارم؟! |
| حیف اسباب دردسر باشد |
|
هر کسی جای خود اگر باشد |
| صبح تا شب به فکر نقالی است |
| تلوزیون چه چیز با حالی است! |
نسیم عرب امیری
طبقه بندی: ادبی
نوشته شده در تاریخ دوشنبه 88 مرداد 26 توسط
صادق | نظر بدهید
